ΚΥΝΗΓΙ : ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ - ΣΕΒΑΣΜΟΣ- ΑΓΑΠΗ

"...κι' αποδίδεται στον εαυτό του, τέτοιος που ήταν ο άνθρωπος στη χαραυγή του κόσμου:

....Μονοκόματος, Αφρόντιστος, Ίσιος κι' Ελεύθερος..."

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Η Ετήσια Κυνηγετική Εξόρμηση των Ντουφεκοσκιαχτών στη Μάνη


Ο El Commandante σε ένα διαλειμμα
του κυνηγιού κοιτάζει με μάλλον
απλανές βλέμμα


Η Φανή ποντάρει ένα ορτύκι στο Ταίναρο
 
Ο Ράμπο φερμάρει ένα ορτύκι και
η Φανή δίπλα σε συναίνεση
και ο φωτογράφος σκέφτεται
να φωτογραφήσει ή να ντουφεκίσει


Η απίστευτη ανατολή στο Ταίναρο
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Ντουφεκοσκιάχτες βρέθηκαν στα ιερά χώματα της Μάνης για το κυνήγι των ορτυκιών έτσι όπως κανένας άλλος τόπος δεν μπορεί να το δώσει. Αυτή τη χρονιά το κέφι ήταν στα ύψη και παρέμεινε εκεί, παρ' όλο που τα αποτελέσματα ήταν μάλλον μέτρια. Πραγματικά μεγάλο πέρασμα δεν έγινε τις μέρες που ήμασταν εκεί (28/9 - 5/10), έτσι αρκεστήκαμε στα σκόρπια πουλια που υπήρχαν και απαιτούσαν επίπονο ψάξιμο. Μόνο την Πέμπτη  30/9 μπορέσαμε να πετύχουμε ένα καλό πέρασμα. Πάντως υπήρχαν και αρκετά τρυγόνια που σηκώνονταν από κάτω σαν ορτύκια. Η συμπεριφορά των ορτυκιών φέτος ήταν από την αρχή περίεργη και κατά τη γνώμη μου τα πουλιά πέρασαν χωρίς πραγματικά να γίνουν αντιληπτά στα κλασσικά ορτυκοτόπια των περασμάτων. Ας όψονται οι λιγούρηδες με τα κασετόφωνα σε όλη την Ελλάδα που καταστρέφουν άλλο ένα παραδοσιακό κυνήγι, όπως αυτό του ορτυκιού. Τελικά αυτό που ευχαριστηθήκαμε ήταν οι φέρμες των σκυλιών μας, οι ωραίες ντουφεκιές που βγήκαν, η καλή παρέα και κρασοκατάνυξη με τους φίλους που συναντάμε κάθε χρόνο και ο λαγός που μας έφυγε οφιοειδώς αντουφέκιστος (αν είναι δυνατόν!!!) από τα βράχια του Ταινάρου ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Τι δεν μας άρεσε? Η αντιμετώπιση από ανθρώπους που τη φιλία τους είχαμε δεδομένη. Άντε και του χρόνου καλύτερα.







Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Οι Ντουφεκοσκιάχτες ανοίγουν ... λογαριασμο με τους λαγούς για φέτος

Ο πρώτος λαγός της χρονιάς για τους Ντουφεκοσκιάχτες είναι γεγονός και μαλιστα με το άνοιγμα του κυνηγίου του λαγου, την Τετάρτη 15/9. Ο λαγός μας προέκυψε σε κυνήγι ορτυκιών στα Μέγαρα μετα από φέρμα της Ίνας του Αστυνόμου και φοβερή ντουφεκιά του Μολυβένιου. Έτσι θα φαγωθεί από όλη την παρέα με γαρνιτούρα τα ορτυκια της εξόδου και άφθονο κρασί.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Επι Τέλους Κυνήγι!!! Η Έναρξη για τους Ντουφεκοσκιάχτες


Ο Commander με τη σοδειά της έναρξης,. Κρατά το τιμημένο
Browning και φορά παραλλαγή MAX - 1 από το
Cabela's
Αυτή η κυνηγετική χρονιά ξεκίνησε διαφορετικά. Οι Ντουφεκοσκιάχτες δεν ήταν μαζί στην έναρξη, αλλά βρέθηκαν σκόρπισμένοι ανα την Ελλάδα. Ο Σεβάσμιος έριχνε κιούρτους για αστακούς στη Λευκάδα. Ο Αστυνόμος με το Μολυβένιο τήρησαν την παράδοση και έκαναν την πρώτη έξοδο στην Κωπαϊδα και ο Commander έφερε τα πάνω κάτω αφού δεν ασχολήθηκε με το αγαπημένο του θήραμα το ορτύκι αλλά βρέθηκε στους κάμπους του Έβρου γιια τριγώνια. Ηθικός αυτουργός της παρασπονδίας του Commander ήταν ο φίλος μας και επίτιμος Ντουφεκοσκιάχτης, ο Γιάννης. Τα αποτελέσματα τελικά μάλλον τον δικαίωσαν αφού κάτι πουλάκια τα έκανε. Σε αντίθεση με τους άλλους που μάται περιμένουν ακόμα να σηκωθούν τα ντοπιάρικα ορτύκια της Κωπαϊδας. Το κλειδί της επιτυχίας της εξόρμησης στην Αλεξανδρούπολη ήταν ο φίλος μας και τοπικός ήρωας ο Θανάσης που με τη γνώση του και την προσεκτική του παρατήρηση εντόπισε ένα πολύ καλό χωράφι με ηλιόσπορα στο οποίο βοσκούσε μεγάλος αριθμός τρυγονιών.

Ο Γιάννης, ο Θανάσης και ο Bruno, το Λαμπραντόρ
Ο Commander με το Γιάννη ανέλαβαν τη φύλαξη των καρτεριών και έτσι το ξημέρωμα της 20ης Αυγούστου μας βρήκε σαν έτοιμους από καιρό για τη συνάντησή μας μ' αυτό το υπέροχο θήραμα. Οι τουφεκιές πολλές και δύσκολες και τα θηράματα ικανοποιητικά και μέσα στα όρια της νομιμότητας. Και του χρόνου!!!  

  

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FITASC SPORTING, 15-18 Ιουλίου 2010 LATERINA AREZZO, Ιταλία

Μετά από μήνες προετοιμασίας με αντίξοες συνθήκες, μεταξύ Πάρνηθας και Σχιστού, δέκα Έλληνες Σκοπευτές έκαναν το μεγάλο βήμα για τη συμμετοχή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα FITASC SPORTING που διεξήχθη στην Ιταλία άπό 15-18 Ιουλίου. Ανάμεσά τους φυσικά ο Commander. Έτσι λοιπόν η Ελληνική αποστολή αποτελείτο από τους Μπάμπη Αιγηνίτη, Κώστα Τσαπάρα, Τάσο Κάκαρη, Λευτέρη Καραθανάση, που συμμετείχαν και στο ομαδικό ανδρών (seniors), καθώς και από τους Δημήτρη Πιστολά (κατηγορία veterans), Δημήτρη Αγγελή (κατηγορία super veterans) και τους Γιώργο Χαρατσή, Γιάννη Δελατόλα, Βασίλη Βλασσερό και Γιώργο Παπανικολάου (κατηγορία seniors). Η εμπειρία απίστευτη παρά τον ανυπόφορο καύσωνα που επικράτησε τις τέσσερις μέρες του αγώνα. Εκπληκτικές εγκαταστάσεις μέσα στο φυσικό περιβάλον, απίθανες βολές και ποικιλία στόχων, υψηλότατες επιδόσεις από τα top guns, παρά το πολύ δύσκολο σενάριο. Νικητής ο μέγας George Digweed με 197/200, αφού έκανε ένα φοβερό 100 straight τις δύο πρώτες ημέρες. Δεύτερος ο Ben Husthwaite με 195/200 και τρίτος ο Anthony Matarese Jr. με 192/200. Αξίζει ακόμα να αναφέρουμε την εξαιρετική επίδοση και νίκη στην κατηγορία Juniors του Ιταλού πιτσιρικά Michael "Spadino" Spada - ξεκάθαρα ανατέλων αστέρας του αθλήματος - με 188/200, καθώς και της  Ισπανίδας Beatriz Lapara Cuenca στις γυναίκες με 180/200. Στους Veterans νικητής ήταν ο Βρεττανός Graham Stirzaker με 181/200, ενώ στους Superveterans o Αμερικανός Michael Taylor με 178/200. Στο ομαδικό επικράτησαν ανά κατηγορία:
Seniors ΗΠΑ (Wendell Cherry, Jon Kruger, Anthony Matarese Jr. & Andy Duffy),
Veterans Μεγάλη Βρεττανία (Graham Stirzaker, Steve Brightwell, John Pool),
Super veterans ΗΠΑ (Floyd Hartladge, Michael Taylor, Bob Davis),
Juniors Ιταλία (Marco Battisti, Renato Vitelli, Michael Spada),
Ladies Ισπανία (Beatriz Lapara Cuenca, Maria Dolores Garcia, Maria Golbano Mellendez).
Σε ότι αφορά τις επιδόσεις της Ελληνικής ομάδας ήταν Αιγηνίτης 133, Πιστολάς 132, Τσαπάρας 120, Κάκαρης 114, Καραθανάσης  105, Δελατόλας 104, Αγγελής 99, Παπανικολάου 86, Χαρατσής 68 και Βλασσερός 54.
Αν υπήρχε βραβείο Fair Play θα έπρεπε να δοθεί στον Γιώργο τον Χαρατσή, αφού έδωσε το δεύτερο όπλο που είχε μαζί στον Δημήτρη τον Αγγελή όταν το όπλο του δεύτερου έπαθε πολύ σοβαρή ζημιά. Στη συνέχεια όμως και το όπλο του Γιώργου βρέθηκε να πάσχει από οστεοπόρωση και να μην μπορεί να σταθεροποιηθεί το χτένι του ρυθμιζόμενου κοντακιού, με αποτέλεσμα να ρίχνει στο γάμο του Καραγκιόζη κυριολεκτικά, αφού με κάθε ντουφεκιά απορυθμιζόταν. Ο Γιώργος όμως προς τιμήν του δεν πήρε πίσω το δεύτρο όπλο του από τον Δημήτρη παρά τα χαμηλά σκορ που έκανε με το προβληματικό του όπλο.
Αναλυτικά αποτελέσματα στο επίσημο site της FITASC http://www.fitasc.com/ . Επίσης άπειρες φωτο όλων των σκοπευτών της τελετής έναρξης και της απονομής θα βρείτε στο http://www.gnappofoto.info/

Το σενάριο του αγώνα περιλάμβανε δύο πεδία σε λίμνη και τα υπόλοιπα έξη είχαν αναπτυχθεί σε δάσώδη περιοχή. Ο σχεδιαστής του ήταν ο γνωστός για την ... πανουργία του Veniero Spada που μας κούφανε κυριολεκτικά με τις επινοήσεις του. Μέχρι πιάτο λαγού που βούταγε στη λίμνη έβαλε ο αθεόφοβος. Κατά τ' άλλα υπήρχαν πολύ μακρινές βολές που ήθελαν προσκόπευση μερικών μέτρων για να σπάσουν, πολλά battue και looper και λίγα simoultaneous pairs. Γενικά οι περισσότεροι ντουμπλέδες ήταν on report με χαρακτηριστικό την μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους δηλαδή στο όριο του κανονισμού, όπου η δυσκολία περισσότερο έγκειτο στη μία και μοναδική βολή για κάθε πιάτο και στη διαφορετική αίσθηση που είχαν τα δύο πιάτα μεταξύ τους (αργό - γρήγορο ή μακρινό - κοντινό). Γενικά το σενάριο έδινε εκ πρώτης όψεως μια εντύπωση βατών στόχων, που όμως αποδεικνύονταν ιδιαίτερα δύσκολοι με μεγάλες τεχνικές απαιτήσεις εκ των υστέρων.

Όλα αυτά έγιναν λοιπόν με τη συμμετοχή, κρατηθείτε, 1123 σκοπευτών όλων των κατηγοριών (senior, veteran, super veteran, ladies, junior) από 29 χώρες, 49 διεθνών διαιτητών, 250 ατόμων βοηθητικού προσωπικού πολλοί από τους οποίους ήταν εθελοντές από τη γύρω περιοχή. Χρησιμοποιήθηκαν 164 μηχανές και ρίχτηκαν περίπου 250000 πήλινοι στόχοι κάθε είδους. Εννοείται ότι όλοι οι τοπικοί παράγοντες ήταν παρόντες για να βοηθήσουν στη διοργάνωση. Το σκοπευτήριο της Laterina είναι ιδιωτική επιχείρηση που ανήκει στον Ολυμπιονίκη του Skeet της Αθήνας Andrea Benelli και άλλους τέσσερις συνεταίρους. Περιττό να πούμε στα οικονομικά ωφέλη που αποκόμισε όλη η περιοχή από τη διεξαγωγή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Δυστυχώς η σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτη. Η συγκριση δηλαδή με ένα κράτος όπου το άθλημα της σκοποβολής διώκεται ως περίπου εγκληματικό, απέδειξε περίτρανα για άλλη μια φορά ότι η Ελλάδα ζει σε σκοπευτικό Μεσαίωνα, από τον οποίο δεν υπάρχει ορατή έξοδος. Η χώρα μας λοιπόν που δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη των σκοπευτικών αθλημάτων και μετατρέπει το Ολυμπιακό σκοπευτήριο του Μαρκόπουλου σε κέντρο μεταγωγών κρατουμένων, θα μπορούσε να ενδιαφερθεί για για τα έσοδα από μια τέτοια διοργάνωση???

Μήπως η ίδια η ΣΚΟΕ μπορέσει τώρα που έκλεισε και η κάνουλα των επιδοτήσεων, να κατανοήσει τα ωφέλη από την ανάπτυξη του Sporting στην Ελλάδα και να εργαστεί αναλόγως? Μήπως θα πρέπει να δει πιο σοβαρά κάποιους "γραφικούς" που ξηλώθηκαν κανονικά για να κάνουν το μεράκι τους αλλά και να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα, όσο καλύτερα μπορούσαν με τις τριτοτεταρτοκοσμικές συνθήκες των σκοπευτηρίων της χώρας μας? Και ακόμα τους άλλους που θα ήθελαν, αλλά  δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν και ενδεχομένως να αντιπροσωπεύσουν καλύτερα τη χώρα απο εμάς?
Το παρήγορο σε όλη την υπόθεση είναι τα εγκωμιαστικά σχόλια των διοργανωτών και των απλών αθλητών για το ήθος και την προσπάθεια όλων των μελών της αποστολής, καθώς και η διεξαγωγή για πρώτη φορά επίσημου αγώνα της FITASC στη χώρα μας, δηλαδή το GRAND PRIX του COMPAK που θα γίνει στη Ρόδο.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω την αμέριστη συμπαράσταση που μας περείχαν όλοι οι Κύπριοι σκοπευτές και βέβαια ο Πρόεδρος της Σκοπευτικής Ομοσπονδίας της Νότιας Αφρικής και Αντιπρόεδρος της FITASC, ο ελληνικής καταγωγής Κώστας Χαλκιάς. Ακόμη ο φίλος μας Ελβετός σκοπευτής και top gun στους super veterans, Allain Reyna που ήταν πάντα πρόθυμος να μας βοηθήσει και να μας συμβουλεύσει.
Μερικές φωτό της ηρωικής Ελληνικής αποστολής :

Η παρέλαση της Ελληνικής Ομάδας κατά την τελετή έναρξης






Η Ελληνική Ομάδα με τη γαλανόλευκη
Ο Αντιπρόεδρος της FITASC Κώστας Χαλκιάς με τον
Μπάμπη Αιγηνίτη και τον Δημήτρη Αγγελή
Ο φίλος μας Ελβετός super veteran Allain Reyna 
                                                                                        
Τάσος Κάκαρης


Κώστας Τσαπάρας "El Commandante"                            

                                                                                            









Γιώργος Χαρατσής













Δημήτρης Αγγελής
Μπάμπης Αιγηνίτης

Γιώργος Παπανικολάου
Γιάννης Δελατόλας
Δημήτρης Πιστολάς

Βασίλης Βλασσερός

Λευτέρης Καραθανάσης



                                                                                         
Το Πόντιουμ

Η Πούλα μου: Από αριστερά Robert Jager (NED), Magyar Szaba (HUN),
Elisabeth Altenender (AUT), Πέτρος Ιωάννου (CYP), Stefano Lombardi (ITA)
και Κώστας Τσαπάρας (GRE)
Άμα είναι να το χάσεις, χάστο σαν πρωταθλητής

 Κι' αυτός σαν πρωταθλητής τόχασε (το ίδιο πιάτο!!!)



Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΤΕΣΤ BROWNING MAXUS - BENELLI VINCI - BERETA A-400

The Improbable Comparison: Beretta A400 vs. Browning Maxus vs. Benelli Vinci

This is an unlikely comparison on several levels. Though the formerly code-named "Peggy" Browning Maxus was announced first, rolled out as “The Most Reliable Autoloader the World Has Even Known” on October 10, 2008, as of this writing (June, 2010) general availability has been limited to essentially one model: synthetic. I've tested two 3-1/2 inch chambered versions, one in black with a 26 inch barrel and one in camo with a 28 inch barrel. Firing "Peggy," over a year and a half ago, back when Planet Maxus just began to spin. Peggy was extremely soft-shooting then and remains so today.

The most surprising release, surrounded by glorious fanfare, was the Benelli Vinci. A 3 inch chambered model at the moment, it too has been available in essentially one model, black synthetic or camo. Two Vinci's were tested, one with a 26 inch barrel and one with a 28 inch.

The latest new autoloader entry, the A400 Xplor Unico, has a 3-1/2 inch chamber and was the last of the three to be released. It too is offered in only basic one model at the moment, Xtra-grain wood but with the choice of “Kick-Off” hydraulic pad or not, with a few different barrel lengths. Whether you view the A400 as an "Xtrema2 Light" or perhaps as an "Xtrema + Steelium + KO3," the tested example was a problem-free shotgun and is easy on the eyes, despite the fake grain on walnut and extensive use of "advanced technopolymers." The overbored A400 barrel is overbored all the way from the American standard of .729 inches to .730 inches on my Skeet's bore gauge. The A400 has its fair share of fine points, but it is more than a bit overboard to call the barrel over-bored. The best addition is the KO3, not for the shooter, but for the gun. It keeps the action relatively stress-free despite extremely high bolt speed.

This attempted comparison is only an attempt. As these three models have evoked the vast majority of autoloading shotgun reader mail, that's why it is being attempted. The “improbable part” is due to the disparity in the models themselves. If a 3-1/2 inch composite-stocked dedicated waterfowling shotgun was the subject, then a Benelli SBE-II vs. Maxus vs. Beretta Xtrema2 comparison would seem to make a great deal more sense. That, however, has not at all been the focus of most of the correspondence. Instead, readers have suggested they want one of the these three more as an “all-around” shotgun, "all-around" meaning all kinds of different things to different people. You might not think any of these shotguns would be necessary, or even highly desirable to take a dove or break a clay, but it hasn't really worked out that way. Though in some ways this is apples to oranges, a lot of folks want one new juicy piece of scattergun to bite into and these three are invariably among those considered. So, I'll do my best starting with the easily measured attributes, and moving on to the more esoteric areas.

WEIGHT, AS MEASURED

Maxus Stalker 3-1/2 in., 28 inch barrel: 6 lbs. 15 oz. ($1379 MSRP, $1509 MODB Camo))

Vinci, MAX-4 Camo, 26 inch: 7 lbs., 1 oz. ($1479 MSRP, $1379 black synthetic)

A400, non-KO, 28 inch: 6 lbs. 13 oz. ($1625 MSRP, $1725 w/ KO)

TRIGGER BREAK, AS MEASURED

Maxus: 6 lbs.

Vinci: 5 lbs.

A400: 4-3/4 lbs.

WARRANTY

Maxus: No written warranty.

Vinci: Five years.

A400: One year.

CHOKE TUBES SUPPLIED

Maxus: Three Invector Plus

Vinci: Five Crio Plus

A400: Three, Optima-HP



SHELL HANDLING

Maxus: Speed Loading and Unloading + Magazine Cut-off

Vinci: Speed Unloading

A400: Magazine Cut-off

VENT RIB TYPE

Maxus: flat rib, single front bead

Vinci: raised rib, single front and center beads

A400: flat rib, single front bead

ACTION

Maxus: Gas, "Activ Valve" variation.

Vinci: In-line Inertia

A400: Gas, Franchi / Xtrema variation.

SHELL INTENSITY CAPABILITY W/O ADJUSTMENTS

Maxus: 1 oz. and up, 3.5 inch chamber

Vinci: 1 oz. and up, 3 inch chamber

A400: 7/8 oz. and up, 3.5 inch chamber

Note: All three cycled 7/8 oz. Winchester white box “Super-Speed Loads” as tested. The A400 ejected them with the most authority, however.

PATTERNING NOTES

All three printed well-centered patterns at 40 yards with B&P USA F2 Legend 1-1/8 oz. loads. All three shot slightly high. Factory “Full” chokes patterns out of the Vinci and A400 gave higher percentages and exhibited less patchiness than the Maxus factory full choke.

FELT RECOIL

The Maxus was the softest shooting, followed by the A400, and then the Vinci with 1-1/8 oz. F2 Legend shells, but all were univerally found as comfortable.
With 1-7/8 oz. 3 inch Remington Nitro-Mag shells, the order changed. The Maxus was just slightly softer shooting than the Vinci, close enough to call it a dead heat. But the Vinci was far more comfortable to shoot than the Beretta A400. The Vinci scaled extremely well with higher intensity loads with noticeably less muzzle flip.

SAFETY PLACEMENT

Maxus: back of the trigger guard

Vinci: front of the trigger guard

A400: front of the trigger guard

Notes: The Maxus safety is, for me, too close to the right hand. Too easy to bump off the safety with the side of my right forefinger while carrying.

RECOIL PAD

Maxus: “Inflex Pad”

Vinci: ComforTech stock system

A400: “Micro-Core” Pad

Notes: The Maxus does not come to the shoulder as well for me as the others, due primarily to the poorly designed “Inflex” pad. Rather than having a flat face, the factory Browning pad is similar to their X-bolt rifle pad. Fine on a rifle, but it is dished out more like a "trap pad" than a field pad. Good pad, poor profile for a field gun. If I was hunting with a premounted gun, it wouldn't matter. I'm not, though, so it does. The Maxus has spacers right in the box to adjust the length of pull if desired-- the other models do not.

BARRELS

Maxus: Browning oversized bore “Invector Plus,” lengthened forcing cones.

Vinci: Standard bore, chrome-lined, cryogenically treated.

A400: Very, very, very slightly oversized bore (.730 in. vs. .729 standard U.S. bore and .725 in. standard European), chrome-lined, extra-long forcing cones.

CUSTOMER SERVICE

Based on my own experiences, I would rate the respective customer service departments as follows:

Maxus (Browning): Excellent.

Vinci (Benelli): Excellent.

A400 (Beretta): Poor.

LOWEST PRICE TO HIGHEST PRICE

The lowest-price configuration available for any of these three shotguns would be the three-inch chambered version of the Maxus Stalker at $1199 MSRP. The Vinci and the 3-1/2 inch Maxus models are almost identically priced. The most expensive of the three is the A400 with KO at $1725 MSRP.

OVERALL IMPRESSIONS

I'm often asked if “Xyz” is “good gun.” It isn't easy to answer, as “good” is such a vague, loose term that it has no universally held definition. The best answer to the question is often, “It's not bad.” So it goes with these three models, none of which are bad. All of them are destined to be offered in more configurations than they are presently and nothing ever made is immune to improvement.

The Maxus is the most versatile shotgun ever offered under the Browning nameplate. If there is a Browning “shotgun curse” over the last fifteen years or so it has been overly heavy triggers. Often called lawyer triggers, Browning can offer any explanation they'd like, perhaps true, but nevertheless Browning shotgun triggers do not compare favorably to many other triggers on the market, including the A400 and the Vinci triggers tested here. If they want to really be the “Best There Is,” then they will have to notch up their trigger quality in my view. For now, it would take a trigger job and a replacement recoil pad to get the Maxus up to speed for me.

Beretta, in another hearty bout of self-congratulation, announced a while back that their “relentless pursuit of excellence” they again set the benchmark for the “do it all shotgun.” They weren't referring to the A400, though, they were speaking of the Xtrema2. The A400 version of the Xtrema2 is easier on the eyes, harder on the wallet, more suitable when the application involves significant walking and carrying, perhaps a bit less suitable as a dedicated waterfowler with its shinier barrel and lighter weight. Better for upland, though, with little question. In fact, had Beretta introduced the A400 as the “Xtrema2 Uplander” it wouldn't have been that far off the mark. The Vinci, easily winning the non-conventional aesthetics award, is the simplest, most reliable shotgun of the bunch. While none of these shotguns are at all difficult to maintain, not by any stretch, the Vinci field strips with a push of a button and the twist of the magazine cap, and no time is spent cleaning a gas system as it doesn't have one.

The softest-shooting shotgun of the group is the Maxus, followed by the A400, but the Vinci is more comfortable than the A400 with heavier loads and essentially equal with the Maxus. The Maxus wins in the shell-handling contest, then Vinci, then A400. Both the A400 and Vinci triggers beat the Maxus handily with Benelli's swift customer service lightening the five pound as supplied trigger to about 3-1/2 pounds for me at no charge. This is no harsh dig at Browning Customer Service, which has been uniformly excellent. Browning trigger spec on their field guns is 5-6 pounds. Heavier than that, they will be happy to touch it up for you, but only to within their spec. You won't get an A400 or Vinci-comparable trigger from Browning; see your favorite gunsmith for that.

If you rarely hunt, or don't hunt much, then none of the above would likely be considered the "ideal dedicated clays gun," as they are all a bit on the light side. Rightly or wrongly, several clays shooters seem to immediately take substantially heavier guns (A391 Urika 2) but still can't wait very long before taping on weights, using aftermarket forearm caps, gluing lead into buttstocks, and the like. Anyway, T & S hull catchers are not available for any of these three that I know of, but the Birchwood Casey "Save-It Shell Catcher" can likely be used though I've not stuck any of them onto these guns. If the notion is more clays than anything else, the A400 with a 30 inch barrel and the KO would likely come closest to what many would prefer in premounted games. I also suspect that with its violent action and perky bolt speed, the A400 is a bit better equipped to handle some of the crappy looking, pipsqueak, "dumpster diving quality" reloads that seem to be common on some clays fields. All of these models are clearly advertised and promoted as hunting guns. Neither camo nor 3-1/2 chambers would be requisite to break a clay pigeon.

Having tested both the Maxus and the Vinci with both 26 and 28 inch barrels, I very much prefer the overall handling, balance and speed of the 26 inch barrels on these two models compared against their 28 inch counterparts. Invariably, I end up with better hunting load patterns from extended chokes than factory, as in Trulock Precision Hunter tubes, so I'm ending up with a 27 inch barrel, regardless.

At seven pounds, give or take, all of these autoloaders hit the same general weight class of 12 gauge. When it gets down to an ounce or two as being meaningful, well-- loading one less shell in your autoloader may change carry weight about that much, so it isn't enough to obsess about.

This is, as mentioned earlier, an “improbable comparison.” There are enough differences in finish, chamber length, and styles to make this less than a specific, intended use directed match-up. As an all-around hunting gun, my preference is clear. Based on the best warranty, the most reliability, the simplest action, easiest clean-up, excellent customer service, a bit more value from extra choke tubes, and the fastest shouldering qualities of the bunch, it wasn't at all hard for me to vote Vinci.



Copyright 2010 by Randy Wakeman. All Rights Reserved.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Το Σκοπευτήριο του Σκοπευτικού Ομίλου Αχαρνών "Ο Πάρνης" παραμένει κλειστό

Δυστυχώς οι πληροφορίες των ντουφεκοσκιαχτών δεν επιβεβαιώθηκαν και το Σκοπευτήριο παραμένει κλειστό, χωρίς να υπάρχει καποια άλλη πληροφόρηση.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Αγώνας COMPAK SPORTING στο Σχιστό

Ένας πολύ ενδιαφέρων αγώνας COMPAK πραγματοποιήθηκε σήμερα στο σκοπευτήριο του Κ.Σ. Πειραιά στο Σχιστό με τη συμμετοχή 48 (!!!) σκοπευτών και κυνηγών. Το σενάριο ήταν μέτριας δυσκολίας και οι επιδόσεις κυμάνθηκαν σε υψηλό επίπεδο. Τα αποτελέσματα ήταν:
1ος Γιώργος Ψυλάκης
2ος Κώστας Λάμπρου
3ος Μπάμπης Αιγινήτης

Αν ψάχνετε για τον Commander θα πρέπει να κοιτάξετε λίγο χαμηλότερα αφού κατάφερε να κάνει 18/25 στην πρώτη πούλα (αξιοπρεπές) και 15/25 στη δεύτερη έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Επόμενος αγώνας διήμερος παρακαλώ 3 - 4 Ιουλίου.

Σκοπευτήριο Παρνης, η Συνέχεια...

Παρ' όλες τις τρικλοποδιές των λαμόγιων και των δήθεν ευαισθητων οικωλόγων, σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες φαίνεται ότι το σκοπευτήριο ξανανοίγει από την επόμενη εβδομάδα. Οι άνθρωποι του συλλόγου έλαβαν όπως υπολόγιζαν προσωρινή άδεια λειτουργίας αφού κατέθεσαν και τη μελέτη περιβαλοντολογικών επιπτώσεων. Άντε να δούμε τι μέλει γεννέσθαι...

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΝΤΡΟΠΗ & ΑΙΣΧΟΣ

Τα γνωστά λαμόγια έκαναν πάλι το θαύμα τους. Έσυραν για άλλη μια φορά τους ανθρώπους του "Πάρνης" στο κρατητήριο και στο αυτόφωρο άλλη μια φορά. Σταμάτησαν επίσημο αγώνα SPORTING και συνέλλαβαν το γραμματέα του συλλόγου κο Δημήτρη Διέλλα. Μεθοδικά, μαφιόζικα και πούστικα προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των ανθρώπων του συλλόγου και να φάνε το φιλέττο της περιοχής. ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΑΣ ΑΛΗΤΕΣ!!!!

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Σχέδιο ΠΔ για την "προστασία" του Υμηττού

Όχι κυρία Μπιρμπίλη, δεν θα γίνει έτσι. Δεν θα απαγορέψετε το κυνήγι, λίγο – λίγο με απαγορεύσεις και διατάξεις κρυμμένες μέσα σε σχετικούς ή άσχετους νόμους και διατάγματα.



Φαίνεται πως η «Πρόταση για ένα ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο προστασίας της βιοποικιλότητας» ή αλλιώς «πρόταση των 10 πλουσιότερα επιχορηγούμενων», καθώς και όποια άλλη πρόταση σας έφερε οποιοσδήποτε αυτόκλητος και αυτοδιορισμένος «σωτήρας του περιβάλλοντος», βρήκε άμεσα θέση στο τραπέζι του δήθεν διαλόγου και της τάχα διαβούλευσης σας. Τη στιγμή όμως που στις προτάσεις αυτές θίγονται θέματα που έχουν να κάνουν με το κυνήγι, και προκειμένου να φύγουν τα «τάχα» και τα «δήθεν» και να υπάρξει πραγματικός διάλογος, πρέπει να εκπροσωπηθούν αληθινά και εξ ίσου και οι κυνηγοί, να ληφθούν εξ ίσου υπ΄όψιν και οι δικές τους θέσεις και προτάσεις. Έτσι δεν γίνεται ο διάλογος στις δημοκρατίες;


Οι WWF Ελλάς, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, MOm, Καλλιστώ και Δίκτυο Μεσόγειος SOS, έχουν θέση πάνω και δίπλα στο τραπέζι σας. Επίσης έχουν θέση οι προτάσεις και οι θέσεις ανύπαρκτων στην πράξη σφραγιδοσωματείων των 3 και 4 ενεργών μελών. Η Κ.Σ.Ε. και οι 250.000 ταμειακώς τακτοποιημένοι Έλληνες πολίτες που αντιπροσωπεύει, δεν πρέπει να εκπροσωπηθούν εξ ίσου; Έτσι δεν γίνονται οι διαβουλεύσεις στις δημοκρατίες;

Ξέρουμε ότι διακαής προσωπικός σας πόθος, καθώς και των φίλων και συνοδοιπόρων σας -είτε αυτοί είναι οι επαγγελματίες των “ΜΚ”Ο, είτε οι παραπληροφορημένοι άνθρωποι των «οικολογικών» οργανώσεων, συνιστωσών και κινημάτων- είναι η απαγόρευση του κυνηγιού, στην κατά το δυνατόν μεγαλύτερη κλίμακα. Όμως δεν γίνεται έτσι στις δημοκρατίες.

Είστε υπουργός πλέον, κυρία. Υπουργός όλων των Ελλήνων! Φερθείτε ανάλογα.

Δεν είστε πια η «green Tina» ΤΟΥΣ, είστε η Υπουργός ΜΑΣ. Νομοθετείτε για λογαριασμό όλων των Ελλήνων και όχι εξ ονόματος των φίλων σας. Τις προσωπικές σας απόψεις, συμπάθειες ή αντιπάθειες κρατήστε τις για όταν ξαναγίνετε κυρία του εαυτού σας. Τώρα δεν είστε. Τώρα ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ τον Ελληνικό λαό, που ένα μεγάλο, ζωηρό κομμάτι του είναι και οι κυνηγοί.
Περίπου 300.000 είναι οι Έλληνες πολίτες που εκδίδουν κάθε χρόνο άδεια κυνηγίου.
Άλλοι τόσοι, τουλάχιστον, είναι αυτοί που δεν εκδίδουν άδεια, είτε επειδή είναι μικροί στην ηλικία, είτε γιατί είναι υπερήλικες, κάποιοι γιατί υπηρετούν στο στρατό, σπουδάζουν, είναι άνεργοι ή δεν τους φτάνουν τα 400 ή 700 ευρώ του μισθού τους για να εξασκήσουν νόμιμα την αγαπημένη τους δραστηριότητα. Κυνηγοί όμως δεν έπαψαν, ούτε θα πάψουν να είναι.
Αν σε αυτούς συνυπολογίσετε τα μέλη των οικογενειών μας, τους επαγγελματίες του χώρου μας αλλά και τους χιλιάδες επαγγελματιών της επαρχίας (ξενοδόχους, εστιάτορες, αρτοποιούς, βενζινάδες κ.λ.π.), που κατά τη «νεκρή» χειμερινή περίοδο και όχι μόνον, στηρίζουν, σε μεγάλο ποσοστό, την επιβίωση των επιχειρήσεών τους στην μετακίνηση των κυνηγών από τα αστικά κέντρα προς την ύπαιθρο, θα αθροίσετε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού του οποίου είστε Υπουργός.
Ένα μεγάλο κομμάτι του λαού ΣΑΣ κυρία Υπουργέ, του οποίου τη φωνή δεν ακούτε, δε θέλετε να ακούσετε ή περιφρονείτε απ΄ότι δείχνει η μέχρι τώρα συμπεριφορά σας.
Ένα μεγάλο κομμάτι, του οποίου η φωνή δεν έχει καμιά ελπίδα να ακουστεί σε όλη της την ένταση, σε καμία «ηλεκτρονική διαβούλευση» ή «ανοιχτή διακυβέρνηση» μέσω διαδικτύου και το ξέρετε. Είναι πάρα πολλοί, είναι δυσανάλογα πολλοί οι αντικυνηγοί στο internet κυρία Υπουργέ και είναι ελάχιστοι οι κυνηγοί. Ο λόγος είναι απλός: όταν οι φίλοι σας δικτυώνονται και διαδικτυώνονται στις αντικυνηγετικές σελίδες, εμείς είμαστε στα βουνά και στα λαγκάδια. κυνηγάμε, εκπαιδεύουμε ή απλά βγάζουμε βόλτα τα σκυλιά μας, φυτεύουμε δέντρα, επανδρώνουμε πυροφυλάκια, σβήνουμε φωτιές. Άλλες φορές ποτίζουμε δέντρα που κάποιοι «σωτήρες» του περιβάλλοντος φύτεψαν, παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, αλλά μόλις κλείσανε οι κάμερες και σβήσαν οι προβολείς, φύγανε κι οι «ευαισθητοποιημένοι» χωρίς κανείς τους να γυρίσει να ρίξει μια ματιά πίσω του. Βλέπετε, έχουμε πολλά να κάνουμε εκεί έξω, δεν μας μένει πολύς χρόνος για διαδικτυακή οργάνωση και «ιντερνετικές» μάχες.
Έτσι η οποιαδήποτε ηλεκτρονική διαβούλευση, σχετικά με το κυνήγι, θα εξελιχθεί (το έχουν ήδη οργανώσει) σε μια διαδικτυακή αναμέτρηση μεταξύ κυνηγών και αντικυνηγών, της οποίας το αποτέλεσμα καμία σχέση δε θα έχει με την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι σαν να βάζετε 4 λύκους κι 1 πρόβατο, να ψηφίσουν για το τι θα φάνε το βράδυ.
Αν σας ενδιαφέρει η πραγματική αποτύπωση της κοινής γνώμης, σχετικά με το κυνήγι, ρωτήστε τους Νομάρχες και τους Δημάρχους, όσο υπάρχουν ακόμα, ζητήστε τη γνώμη των επαγγελματικών επιμελητηρίων και συλλόγων της περιφέρειας.
Συνεργαστείτε –έτσι όπως κάνουν σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, επιτυγχάνοντας άριστα αποτελέσματα και προσφέροντας πραγματικές υπηρεσίες στο περιβάλλον- με τις κυνηγετικές οργανώσεις που εκπροσωπούν ανθρώπους οι οποίοι νοιάζονται πραγματικά για τη φύση, που ζουν στη φύση, που γνωρίζουν τη φύση.
Οι ψευτοοικολόγοι της μόδας, που «σώζουν» το περιβάλλον από την πολυθρόνα του σαλονιού τους και το πληκτρολόγιο του υπολογιστή τους, χωρίς να έχουν δει ποτέ τους φωλιά ορτυκιού ή μωρό λαγού, που νομίζουν πως άλλο ζώο είναι το αρνί κι άλλο το πρόβατο, μπορούν να εμπλουτίσουν με επιτυχία οποιαδήποτε ηλεκτρονική διαβούλευση, μπορούν –και το κάνουν χρόνια τώρα και με μεγάλη επιτυχία- να βρίσουν, να λασπολογήσουν, να συκοφαντήσουν τους κυνηγούς, μπορούν να σας βολέψουν «νομιμοποιώντας» άδικες αποφάσεις στηριγμένες πάνω σε κατευθυνόμενες εισηγήσεις, αλλά δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στη φύση. Και να θέλουν, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν.
Είναι στημένο το παιχνίδι και το ξέρουμε. Αλλά πλέον ξέρουμε και ότι είμαστε οι πιο στερημένοι κυνηγοί – πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το κυνήγι στην Ελλάδα υπόκειται στις περισσότερες απαγορεύσεις και περιορισμούς (ως προς τη διάρκεια, το χώρο, τα θηρεύσιμα είδη, τους τρόπους και τα μέσα θήρευσης) από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Και όχι μόνο δεν πρόκειται να δεχτούμε οποιονδήποτε παραπέρα περιορισμό ή απαγόρευση, όχι μόνο δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή κυνηγότοπου, ούτε μια μέρα απ΄την κυνηγετική περίοδο, αλλά έχουμε σκοπό να διεκδικήσουμε περισσότερες ελευθερίες, με όλους τους τρόπους και τα μέσα που προσφέρουν σε μας οι κοινοτικές αρχές περί ισονομίας και ισοπολιτείας. Για να μη χαθεί ότι με κόπο και αγώνα πετύχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Για να κρατήσουμε τους Έλληνες κυνηγούς νόμιμους και συνειδητοποιημένους, τη στιγμή που εσείς θέλετε να τους κάνετε λαθροθήρες. Γιατί αυτό θα γίνει αν επιβάλλετε κι άλλες απαγορεύσεις. Καμιά θηροφυλακή και καμιά αστυνομία περιβάλλοντος δε θα μπορέσει να ελέγξει την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου. Χώρια που όπως πάει η οικονομική κατρακύλα της επαρχίας, σε λίγο ο καθένας θα βγαίνει να κυνηγήσει για να βάλει κρέας στο τραπέζι του. Κι όταν γεμίσουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους για λαθροθηρία, οι ίδιοι οι δικαστές θα σας πουν πως νόμος που στέλνει πολύ κόσμο στο σκαμνί, είναι κακός νόμος. Θα γυρίσουμε εκεί που ήμασταν πριν 50 χρόνια, θα ζήσουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, αφού δεν μπορεί κάθε χωριό να έχει κι ένα θηροφύλακα, κάθε βουνό κι ένα δασοφύλακα.
Δώσαμε μάχη κυρία Υπουργέ για να ξεφύγουμε από κεί. Όταν, οι «σωτήρες του περιβάλλοντος» που σας γυροφέρνουν σήμερα και ζητούν περιορισμούς και απαγορεύσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας κάθονταν στα ζεστά τους γραφεία, κακοποιώντας μέχρι και τα παιδικά παραμύθια, προκειμένου να εμφανίσουν στην κοινή γνώμη τους κυνηγούς σαν αιμοδιψή τέρατα, κάποιοι από μας δέρνονταν με τους λαθροθήρες εκεί έξω. Ματώσαμε εκεί έξω κυρία, έχουμε τραυματίες και νεκρούς στη μάχη κατά της λαθροθηρίας. Έχουμε ξοδέψει δισεκατομμύρια, από τα δικά μας χρήματα, χωρίς καμία κρατική ή κοινοτική επιχορήγηση για την πάταξή της. Ξέρετε κάποιον άλλο που να την πολέμησε «στο πεδίο», όπως λένε και οι «ακτιβιστές» φίλοι σας;
Παρ΄όλο που κάποιοι, λίγοι ευτυχώς, από τους εκπροσώπους μας στέκονται παγωμένοι, άβουλοι και άτολμοι, θεωρώντας την υπαγωγή του κυνηγιού στο ΥΠΕΚΑ άσχημη συγκυρία και την τοποθέτησή σας ως Υπουργού, σχεδόν καταστροφή, η μεγάλη πλειοψηφία των κυνηγών δεν το βλέπει έτσι. Δεν μας τρομάζουν πιά οι δράκοι του παραμυθιού. Και όποιος θελήσει να παίξει μαζί μας, θα αναγκαστεί να παίξει κυνηγητό, όχι κρυφτό, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Σκοπεύουμε να προσφύγουμε όπου χρειαστεί και να διεκδικήσουμε ότι δικαιούμαστε.
Εσείς απ΄την πλευρά σας, δείξτε σε όλους ότι είστε μια πραγματική Υπουργός, μιάς αληθινά δημοκρατικής κυβέρνησης και χειριστείτε το θέμα με αληθινά αμερόληπτο τρόπο, χωρίς προσωπικές εμπάθειες και αφορισμούς. Δεν υπάρχει στον κόσμο, ούτε μία μελέτη πανεπιστημίου ή άλλου αξιόπιστου και αμερόληπτου φορέα, που να λέει ότι το κυνήγι κάνει κακό στο περιβάλλον. Τα ψέματα αυτά τα επινόησαν και τα διασπείρουν, μέσα από αναπόδεικτες copy – paste μελέτες, κάποιοι ψεύτικοι ή βαμμένοι «επιστήμονες» και κάποιοι φανατικοί, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται μέσα από θολές και παράξενες διαδικασίες στο στενό σας περιβάλλον σήμερα και καθώς φαίνεται επηρεάζουν τις αποφάσεις σας. Αλλά, διαχρονικά, οι όποιου είδους φανατικοί μόνο κακό έχουν κάνει στην ανθρωπότητα.
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να ξέρω, κυρία Υπουργέ, αν η τοποθέτησή σας στο συγκεκριμένο Υπουργείο, είναι, όπως ακούγεται, αποτέλεσμα μεθοδεύσεων κάποιων οικονομικών συμφερόντων μεγαλοεπιχειρηματιών που θέλουν να περιορίσουν ή να καταργήσουν το ελεύθερο, παραδοσιακό κυνήγι για να στήσουν κυνηγετικά πάρκα και ρεζέρβες με σκοπό το κέρδοςή αν απλά είστε ένα ακόμη παιδί της πόλης, παραπλανημένο, από την καλοστημένη και πολύ καλά διαδεδομένη, ελλείψει αντιλόγου, αντικυνηγετική προπαγάνδα.
Αν συμβαίνει το πρώτο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, φοβάμαι πως θα καταντήσω να κυνηγώ παράνομα, γιατί όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται υποχρέωση.
Αν συμβαίνει το δεύτερο, είναι εύκολο να καταλάβετε την απάτη: ψάξτε τα πρωτότυπα των παραμυθιών, πριν τα «επεξεργαστούν» οι «φίλοι» σας. Εκεί, ο κυνηγός είναι που σώζει την κοκκινοσκουφίτσα και τα κατσικάκια απ΄τα δόντια του κακού λύκου.


Το παρόν κείμενο ανήκει στον συγκυνηγό σε το ψευδώνυμο "Κωνσταντινος 1972" από το http://www.e-artemis.gr/ . Ο Κωνσταντίνος δημοσίευσε το ίδιο κείμενο στην ιστοσελίδα της ηλεκτρονικής διαβούλευσης του ΥΠΕΚΑ για το ΠΔ. Οι γελοίοι λογοκριτές (moderators) της ιστοσελίδας το κατέβασαν γιατί τους πονάει πάρα πολύ. Σκέφθηκα ότι αξίζει η αναδημοσίευση του κειμένου μαζί με τα συγχαρητήρια μας.  

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Τι θα γίνει με σένα μωρέ?????????

Ο Commander πάλι έκανε το θαύμα του!!!! Επίσημος αγώνας Sporting 24/4/2010 στην Πάρνηθα. Πολύς κόσμος 34 συμμετοχές  κάποιοι πρωτάρηδες κάποιοι παλιότεροι και ακόμα πολλοί και καλοί σκοπευτές που προέρχονται από τα δύο άλλα αθλήματα (Trap - Skeet). O Commander λοιπόν κατάφερε πάλι και έκανε το απίστευτο. Πρώτη πούλα 14/25. Πως όμως?????
Η πούλα είχε τέσσερις βατήρες με τον τελευταίο να έχει 7 πιάτα. Ο Commander μπαίνει στον τελευταίο βατήρα έχοντας μαζέψει 13 πιάτα και Ω! του θαύματος βγαίνει από τον τελευταίο βατήρα έχοντας πάρει μόνο ένα - σύνολο 14. Με τις υγείες σας και του χρόνου!!!! Τι να το κάνω το αξιοπρεπές 19/25 της δεύτερης πούλας??? Που πας ρε Καραμήτρο????
Κάτι πρέπει να γίνει πάντως γιατί στο τέλος θα μας τρελάνει τελείως και θα λαλήσει κι' αυτός και δε θέλει πολύ.
Πανάξιος νικητής ο Γιάννης Γκίνης του ΟΦΚΟ με 44/50, δεύτερος ο Γιώργος Κουτσούκος του ΠΑΡΝΗΣ με 39/50 και τρίτος ο Δημήτρης ο Σταματάκης του ΠΑΡΝΗΣ με 38/25.

 

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Αγώνας Sporting 27 Μαρτίου 2010 - Η χαμένη ευκαιρία

Ένας ακόμη πολύ ωραίος επίσημος αγώνας SPORTING διεξήχθη στο Σκοπευτήριο της Πάρνηθας το Σάββατο 27/3/2010. Ο αγώνας διεξήχθη σε δύο stand  και εκτός από μερικά τεχνικά μικροπροβλήματα όλα κύλυσαν ομαλά. Τα σενάρια είχε επιμεληθεί ο συνήθης ύποπτος Μπάμπης Αιγινίτης με αποτέλεσμα να υπάρξει μεγάλο ενδιαφέρον και ποικιλία βολών. Η τελική κατάταξη του Αγώνα βρήκε νικητή τον Γιώργο Ψυλλάκη του "Πάρνης" που επικράτησε στο Shoot-off του Γιάννη Καρολεμέα του ΟΦΚΟ. Στην τρίτη θέση ο Νεκτάριος Χατζής του "Μαίανδρου" που επικράτησε στο Shoot - off του Commander. Παρά το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο αγώνα είχα την καλύτερη σειρά κατάταξης μέχρι τώρα κάθε άλλο παρά ευχαριστημένος είμαι. Έκανα μια θαυμάσια επίδοση και το καλύτερο σκορ στην πρώτη μου πούλα που ουσιαστικά αποτελούσε άγνωστο "κείμενο" (22/25) και καταποντίστηκα στη δεύτερη (16/25). Δηλαδή έχασα τον αγώνα για δύο πιάτα!! Και βέβαια την τρίτη τουλάχιστον θέση για ένα πιάτο. Έτσι είναι οι αγώνες όμως. Πλήρωσα ακριβά την αδυναμία συγκέντρωσης στη δεύτερη πούλα. Συγχαρητήρια λοιπόν στους νικητές!!!
Να πούμε και λίγα λόγια για τις συμμετοχές, που ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητικές (33) στις κατηγορίες Senior και Veteran. Φαίνεται ότι το άθλημα αποκτά το δικό του κοινό σιγά - σιγά και θα ήταν καλό να καλωσορίσουμε και συμμετοχές στην κατηγορία γυναικών και juniors. Εάν γίνει τελικά σειρά επίσημων αγώνων και πρωτάθλημα είναι βέβαιο ότι και το άθλημα θα βρεί το δρόμο του και θα καταξιωθεί στη συνείδηση των Ελλήνων σκοπευτών του πήλινου στόχου.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Commander, έτσι ξέρουμε κι' εμείς!!!!!!!


Έδωσα πήρα, για κυνήγι σοβαρό δεν προλάβαινα να πάω, οι μπεκάτσες από καιρό χαμένες, πήγα τελικά στην Παρνασίδα και ξέσπασα εγώ και τα σκυλιά μου στους φασιανούς. Παρ' όλες τις αντιρρήσεις που έχουμε όλοι μας για το κυνήγι ατις ΕΚΠ, όπως διεξάγεται στην Ελλάδα, οι φασιανοί ήταν πολύ καλής ποιότητας δυνατά και εύρρωστα πουλιά. Οι πέρδικες όμως ήταν χάλια. Είναι έγκλημα να αφήνονται εκεί κοντά μάλιστα σε περιοχές που υπάρχει ορεινή πέρδικα. Αντίθετα στο Αταλαντονήσι όπου είχα κυνηγήσει τέλος Γεννάρη (φωτό κάτω) υπάρχει πληθυσμός άγριας πέρδικας και φασιανού και φυσικά το επίπεδο δυσκολίας είναι πολύ μεγαλύτερο και λόγω του τοπίου.
Ένα πράγμα που μου έχει κάνει εντύπωση είναι η τεράστια έκταση της ρεζέρβας σε σχέση με τον αριθμό των κυνηγών που εξυπηρετεί. Ποιός ο λόγος; Αφού μόνο σε δύο τομείς διεξάγεται το κυνήγι του φασιανού (Στρώμνη - Μαυρολιθάρι) και αν δεν κάνω λάθος σε άλλον ένα τομέα πάνε για γουρούνι (Καστριώτισσα) γιατί τόσα χρόνια ο μισός νομός Φωκίδας είναι απαγορευμένος; Και σε τελευταία ανάλυση τι πέτυχε αυτή η απαγόρευση από πλευράς πληθυσμών θηράματων και μη.

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Αγώνας Sporting 23 Ιανουαρίου 2010


Όπως το είχαμε προαναγγείλει ο δεύτερος επίσημος αγώνας Sporting διεξήχθη με επιτυχία στις 23 Ιανουαρίου. Ήταν αγώνας 50 δίσκων σε δύο stand. Το σχεδιασμό είχε αναλάβει και πάλι ο Μπάμπης Αιγινήτης, γεγονός που από μόνο του αποτελούσε εγγύηση για το ενδιαφέρον του αγώνα. Χαρακτηριστικό του αγώνα ήταν η απουσία πολύ δύσκολων βολών, αλλά αντίθετα υπήρχαν πολλές πονηρές βολές και συνδυασμοί αυτών, που ήθελαν τον σκοπευτή να επιστρατεύει τόσο την τεχνική, όσο και την γρήγορη σκέψη για να τις αναλύσει και να έχει ένα πετυχημένο αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά ήταν δυνατή η ταυτόχρονη διεξαγωγή του αγώνα στα δύο stand, γεγονός που βοήθησε στη γρήγορη διεξαγωγή του αγώνα. Και πάλι τόσο ο Μπάμπης όσο και ο Λεωνίδας έριξαν εκτός συναγωνισμού. Νικητής και πάλι ο Τάσος Κάκαρης. Ο Commander ήταν σαφώς καλύτερος από τον πρώτο αγώνα, αλλά με 34/50 μακριά από το επίπεδο που θα ήθελε, περιορίστηκε στην 5η θέση. Δυστυχώς οι δυσοίωνες προβλέψεις της ΕΜΥ, που δεν επαληθεύθηκαν, κράτησαν αρκετούς σκοπευτές μακρυά, με συνέπεια οι συμμετοχές χωρίς να είναι λίγες, να είναι κατώτερες του αναμενομένου.     

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Εορτή

Σήμερα 3 Ιανουαρίου Μαλαχίου του Προφήτου, μεγάλη η χάρη του, εορτάζουν οι απανταχού Ντουφεκοσκιάχτες!!!