Η Ετήσια Κυνηγετική Εξόρμηση των Ντουφεκοσκιαχτών στη Μάνη



Ο El Commandante σε ένα διαλειμμα

του κυνηγιού κοιτάζει με μάλλον

απλανές βλέμμα




Η Φανή ποντάρει ένα ορτύκι στο Ταίναρο

 

Ο Ράμπο φερμάρει ένα ορτύκι και
η Φανή δίπλα σε συναίνεση
και ο φωτογράφος σκέφτεται
να φωτογραφήσει ή να ντουφεκίσει



Η απίστευτη ανατολή στο Ταίναρο

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Ντουφεκοσκιάχτες βρέθηκαν στα ιερά χώματα της Μάνης για το κυνήγι των ορτυκιών έτσι όπως κανένας άλλος τόπος δεν μπορεί να το δώσει. Αυτή τη χρονιά το κέφι ήταν στα ύψη και παρέμεινε εκεί, παρ' όλο που τα αποτελέσματα ήταν μάλλον μέτρια. Πραγματικά μεγάλο πέρασμα δεν έγινε τις μέρες που ήμασταν εκεί (28/9 - 5/10), έτσι αρκεστήκαμε στα σκόρπια πουλια που υπήρχαν και απαιτούσαν επίπονο ψάξιμο. Μόνο την Πέμπτη  30/9 μπορέσαμε να πετύχουμε ένα καλό πέρασμα. Πάντως υπήρχαν και αρκετά τρυγόνια που σηκώνονταν από κάτω σαν ορτύκια. Η συμπεριφορά των ορτυκιών φέτος ήταν από την αρχή περίεργη και κατά τη γνώμη μου τα πουλιά πέρασαν χωρίς πραγματικά να γίνουν αντιληπτά στα κλασσικά ορτυκοτόπια των περασμάτων. Ας όψονται οι λιγούρηδες με τα κασετόφωνα σε όλη την Ελλάδα που καταστρέφουν άλλο ένα παραδοσιακό κυνήγι, όπως αυτό του ορτυκιού. Τελικά αυτό που ευχαριστηθήκαμε ήταν οι φέρμες των σκυλιών μας, οι ωραίες ντουφεκιές που βγήκαν, η καλή παρέα και κρασοκατάνυξη με τους φίλους που συναντάμε κάθε χρόνο και ο λαγός που μας έφυγε οφιοειδώς αντουφέκιστος (αν είναι δυνατόν!!!) από τα βράχια του Ταινάρου ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Τι δεν μας άρεσε? Η αντιμετώπιση από ανθρώπους που τη φιλία τους είχαμε δεδομένη. Άντε και του χρόνου καλύτερα.